P O R Z Ą D K I

Nie wiem od czego zależy moje zachowanie. Może od tego, że jestem zodiakalnym Baranem? Może od genów? A może od tego, że w sprawie pewnych kwestii mam po prostu własne zdanie. Dwa dni temu zaczepiła mnie sąsiadka i spytała, kiedy będę myła okna. Zrobiłam oczy jak talerze. W sumie, nie wiedziałam co Jej odpowiedzieć. Nie przejmowała się za bardzo, że mnie tym pytaniem zaskoczyła i gadała dalej, że przecież już pomału zbliża się jesień i trzeba tu i tam posprzątać. Na przykład umyć okna, bo "są od razu widoczne". Tak powiedziała. Trochę się zawstydziłam, bo po tych częstych deszczach moje okna nie lśnią czystością.

Wymówiłam się zakupami i szybko odeszłam. Nerw mnie też chwycił, bo skojarzyłam, jak bardzo tkwią w nas "polskie zbiorowe nawyki", jak je nazywam. Zbiorowe, bo jak na komendę wszystkie Polki muszą myć okna, no bo jesień idzie. Za chwilę będzie sąsiedzka "życzliwa sugestia" o gruntownych porządkach domowych, no bo święta idą. Na samą myśl ciary mnie biorą. Znowu! Znowu ktoś mi karze robić coś, czego nie mam w planach. A może ja zwyczajnie nie mam na to ochoty! Krzyczę w myślach. Może ja lubię kurz na meblach i brudne okna?

Zewsząd płyną wszelkiego rodzaju porady, jak to dobrze wziąć się za porządki. Ostatnio przeczytałam artykuł, w którym dziennikarka opisuje "wspaniałe" sposoby na domowe porządki. Po co to pisze? Po to, by "ostatecznie zamknąć letni sezon". I dalej martwi się, by czasem Czytelniczka nie odkładała ich na okres tuż przedświąteczny, bo będzie miała za dużo roboty. I radzi, by zainteresować się tym, co można zrobić w sprawie porządków, jeszcze przed zimą i jak się za nie zabrać. Opis mycia okien świadczy, jakby miały go czytać osoby, które nigdy w życiu nie myły tych okien.

Jaką trzeba użyć ściereczkę, jaki płyn, jak wyszorować ramy i parapety. Doszłam do wniosku, że niektórym autorkom podobnych artykułów brakuje tematów, więc skoro idzie jesień można pisać o myciu okien i praniu kołder. Pani radzi dalej jak zmienić garderobę w szafie z letniej na jesienno-zimową - "szorty, stroje kąpielowe i inne letnie ciuchy upierz, wyprasuj i odłóż na najwyższą półkę w szafie". Jakbym nie wiedziała. Przepraszam, ale ja nie jestem kosmitką! Pewne rzeczy robię od lat i sprawdzonym swoim sposobem. Jak każda z nas. Nikt nie musi mi podpowiadać, krok po kroku, jak to się robi.

Nie musi, bo już wiem. Najpierw nauczyła mnie tego moja Mama, a potem  sama udoskonalałam te czynności. Wykonywałam je już po swojemu. A moja córka po swojemu. Nawet do głowy by mi nie przyszło, zadzwonić do Niej i spytać, czy już umyła okna. Czy wyniosła kwiaty z balkonu, bo zimno. Czy umyła i przygotowała na zimę kominek. O rany! A jakbym Ją zapytała, czy już wyczyściła wszystkie klamki w domu, to chyba rzuciłaby telefonem. Na koniec artykułu Pani radzi zrobić listę obowiązków, w razie gdyby pamięć zawiodła.

Jak jechałam pierwszy raz na kolonie, Mama dała mi listę ciuchów, bym ich gdzieś nie pogubiła.

Totalnie mnie to rozśmieszyło. Spojrzałam na swoje okna i zdecydowałam, że trochę czasu jeszcze mają. Niedługo sobie o nich przypomnę i to bez życzliwego "upomnienia" sąsiadki i wbrew "dobrym radom" autorki artykułu. A tak w ogóle, to nie czułam nigdy i nie czuję dzisiaj potrzeby, by mój dom lśnił czystością non-stop. Nie jestem jego niewolnicą. Sprzątam go regularnie, ale wtedy, kiedy ja chcę. Nie wtedy, kiedy chce tego sąsiadka czy dziennikarka. Bywało, że myłam okna dopiero po świętach. Nikomu przez to nic się nie stało.

Idę pod prąd "polskim zbiorowym nawykom", bo tak mi pasuje. Porządki przez to nie ucierpią.